​
Patrick Bassant
Recensies en besprekingen van De Vlinder in de Inktpot
In verreweg het grootste deel van het proza toont hij een intelligente subtiliteit die niet alleen tot grinniken stemt, maar die ook herhaaldelijk onze moderne tijd lijkt te resoneren. Zo heeft De vlinder in de inktpot de schwung en het lichtzinnige van een avonturenroman, maar laat hij je evengoed nadenken over de magnetiserende uitwerking van geweld op mannen, over het effect van techniek en over de consequentie van het besluit om politiek partijdig te ‘worden’.
Criticus: Sebastiaan Kort, ill. Paul van der Steen
De Groene Amsterdammer 24 juni 2020
Bassant wilde duidelijk geen essayistische roman met een of andere genuanceerde terugblik op de geschiedenis. Hij wilde actie. En dat leverde een roman op die inzoomt op highlights van het verleden. We maken een sterk beschreven tocht mee over de Pyreneeën, veldslagen, luchtaanvallen, gaan met Hemingway in luxe auto’s naar het front, horen La Pasionaria de troepen toespreken, zijn in het atelier waar Picasso zijn Guernica maakt, spreken met Jef Last over zijn twijfels. Er zitten allerlei elementen uit het historische avonturenboek in de roman. Spionnen, afspraken in duistere cafés, bordeelbezoek, et cetera. Bassant wilde geen plechtig verslag over de geschiedenis schrijven, dat is elders te vinden en wat moet je ermee in een roman? Er moest bloed in, satire, geknal, gezuip en verhit debat. ... En dus moeten Capa, La Pasionaria, Jef Last en Joris Ivens en anderen er in deze roman aan geloven: ze worden voorgesteld als figuren die de oorlog gebruiken om hun carrière meer glans te geven. Bassant schreef een gloedvolle actieroman rond historische figuren waarin hij onze huidige kennis over het verleden zonder blikken of blozen naar het verleden verplaatst. Mag dat wel? Alles mag in een roman.
Criticus: Kees 't Hart
​
Hereditas Nexus 26 november 2020
Door zijn aanpak is de schrijver erin geslaagd een meeslepende historische roman te schrijven die dwingt tot verder lezen, en die tegelijkertijd het verwarrende tijdsbeeld van de jaren dertig in Nederland, Frankrijk en Spanje op geloofwaardige wijze weergeeft. Lezers die minder snel geneigd zullen zijn een non-fictie publicatie over de Spaanse Burgeroorlog ter hand te nemen, krijgen zo door lezing van dit spannende boek toch een goed beeld van wat de strijd in Spanje behelsde, en hoe ingewikkeld de verhoudingen tussen en binnen de strijdende partijen lagen. Tel daarbij op dat je in de loop van het boek bekende figuren uit de oorlog als Gerda Taro, Robert Capa, de generaals Walter en Miaja, kolonel-schrijver Ludwig Renn en zelfs Pablo Picasso de revue ziet passeren, en we kunnen wel stellen dat dit boek een absolute aanrader is voor wie interesse heeft in de Spaanse burgeroorlog, maar zeker ook voor wie vooral houdt van een spannend verhaal in een historische setting. Criticus: Wouter van Dijk
​
De vlinder in de inktpot is geen volmaakte roman, aan de constructie valt nog wel wat aan te merken, maar ze is met grote vaart, tomeloze inzet en kennis van zaken geschreven. Bassant weeft een kleurrijk tapijt van feiten en fictie dat een hechte eenheid vormt. (...) Maar wat mij het meest aanspreekt is de ambitie die uit De vlinder in de inktpot spreekt. Het is een wervelende, caleidoscopische roman over oorlog, verraad, vriendschap, vrijblijvend engagement en diepe betrokkenheid. Patrick Bassant is een schrijver die de grote greep niet schuwt. Criticus: Aart Aarsbergen
Tijdschrift Terras 7 juni 2020
In zijn behandeling van bijvoorbeeld Hemingway lijkt Bassant soms te hebben getwijfeld tussen parodistische karikatuur en gelaagd realisme, waardoor sommige passages tussen precies die twee stoelen in vallen. Desalniettemin slaagt hij er met dit indrukwekkende epos in het individuele lotgeval in te bedden in het ‘grotere’ – zowel het grotere van de burgeroorlog als dat van de intellectuele geschiedenis.
Criticus: Tommy van Avermaete
Bassants gretigheid en ambitie spatten van de pagina’s af en dat werkt aanstekelijk. Hij kan sterke scènes schrijven en zijn taal barst van de vondsten. Zijn zwakke plek is dat hij te veel informatie kwijt wil in zijn roman. ... Maar schrijven kan hij.
Criticus: Maarten Steenmeijer